سنسورهای خازنی

سنسورهای خازنی سنسورهای بدون تماس و بدون کنتاکت الکتریکی هستند که در مقابل فلزات و اغلب غیر فلزات عمل می‌نمایند. این سنسور‌ها برای کنترل سطوح در مخازنی که از مواد پودری، مایع و با دانه دانه پر شده اند مناسب می‌باشند.

سنسور های خازنی نوعی دیگر از سنسورهای مجاورتی می باشند.

این سنسورها شباهت زیادی باسنسورهای القایی دارند .

ساختار سنسورهای خازنی

 

حسگرهای خازنی دارای یک پتانسیومتر یا روشی برای تنظیم حساسیت سنسور برای کاربرد خاص هستند. در مورد یک پتانسیومتر، تعداد چرخش ها به چند دلیل مهم نشانگر دقیق تنظیم سنسور را ارائه نمی دهد. اولاً، بیشتر پتانسیومترها توقف های سختی ندارند، در عوض آنها دارای کلاچ هستند تا در صورت تنظیم کامل حداقل یا حداکثر، دیگ آسیب نبیند. ثانیاً گلدان ها خطی بودن ثابتی ندارند.

برای تعیین حساسیت یک حسگر خازنی، فاصله حسگر از یک صفحه فلزی زمین شده با یک میکرومتر اندازه گیری می شود. صفحه به نقطه منفی منبع تغذیه متصل می شود و هدف به صورت محوری به سمت سنسور حرکت می کند. هدف را از محدوده سنجش خارج کرده و سپس آن را به سمت نمای سنسور حرکت دهید. به محض فعال شدن خروجی، پیشروی هدف را متوقف کنید. این فاصله، فاصله حسگر سنسور است. دور کردن هدف و توجه به زمانی که خروجی خاموش می شود، پسماند سنسور را فراهم می کند.